Toen de Steinway Hall werd geopend was Fred Steinway 65 en de man aan wie hij de verkoop bij Steinway had gedelegeerd, Nahum Stetson, was
bijna 70. Steinway had duidelijk nieuw en jong bloed nodig. Stetson had zich in 7 jaar naar de top van het bedrijf gewerkt en zorgde ervoor
dat Steinway een legioen nationale verkoopagenten had en een gedreven ploeg
verkopers voor de Steinway Hall. Hij was de man die de 
Steinway aan
het witte huis schonk. Hij zat ook in de bestuursraad. Hij werd echter oud en Ernest Urchs begon meer en meer van
zijn werk over te nemen. Met goedkeuring van Stetson benoemde Fred Steinway Urchs tot hoofd van de verkoop.
Urchs was begonnen bij Chickering, hoewel hij eigenlijk een getalenteerd pianist was. Maar toen Frank Chickering stierf en het bedrijf als een pudding in elkaar zakte, kocht Stetson een aantal mensen weg bij Chickering onder wie Urchs. Deze begon piano's te bespelen en te verkopen in de Steinway Hall, maar werd kort daarna al gepromoveerd tot reizende verkoper van Steinway. Iemand beschreef hem als ''de enige persoon ik ken, die twee talenten heeft, die normaal niet in eenzelfde persoon terug te vinden zijn, namelijk muzikaal talent en zaken doen.''
Urchs was een soort kerncentrale op poten, gestoken in een kostuum. Hij beheerde op den duur twee, eigenlijk gescheiden, afdelingen bij Steinway. De groothandel verkoop en het zogeheten ``Steinway & Artists'' bureau. Geen enkel niet-lid van de familie, behalve Charles Tretbar, had tot dan toe zoveel macht verzameld.
Urchs zorgde ervoor dat al de ``Immortals'' hun werk bleven doen en was ook in staat om de grote talenten te herkennen. Hij was de man die Paderewsky ondersteunde als geen ander. Hij ontdekte Horowitz en zorgde ervoor dat hij exclusief op Steinways speelde. Het moment dat Horowitz, toen onbekend, in de VS zou debuteren onder de auspiciën van Steinway, plaatste Urchs een paginagrote reclame in the New York Times met voor de helft een foto van Horowitz en daaronder een reclame van Steinway. Het was een gok. Jammer genoeg was Horowitz' debuut ook het debuut van de dirigent Sir Thomas Beecham. Beecham weigerde het snelle tempo van Horowitz te volgen en in het laatste deel van het Tchaikovsky concerto besloot Horowitz dan maar alles eruit te halen. Het orkest heeft hem voor het eind van het stuk niet meer ingehaald. Als debuut was het niet erg geslaagd, hoewel de kranten redelijk positief waren. Een maand later zette Horowitz zijn debuut recht met een recital in Carnegie Hall. Urchs' plan had gewerkt. Hij zou echter de terugkeer van Horowitz naar de VS 6 maand later niet meer meemaken, want hij stierf onverwachts. Alexander Greiner, een Russische vluchteling, volgde hem op aan het hoofd van het Steinway Concert & Artists Department. Hij was de ideale opvolger want hij was in staat om alle artiesten gelukkig te houden. Hij had altijd wel ergens een fles wodka in de buurt als één of andere artiest in de buurt was. Hij was heel goed bevriend met Horowitz en Hoffman.
In de zomer van 1927 echter stierf Fred Steinway totaal onverwacht aan een hartinfarct. Uit vrees dat deze gebeurtenis het geloof in de kwaliteit van de Steinway piano zou kelderen, werd er nauwelijks ruchtbaarheid aan zijn dood gegeven. Om een snelle en goede overgang te maken werd binnen de week beslist om Theodore E. Steinway als hoofd aan te stellen over Steinway. Er was echter een klein probleem. Theodore wilde de job niet. Hij was een intellectueel en geen industrieel. Hij had gepland wat met de piano's te experimenteren en zich dan terug te trekken. Uitgerekend hij zal Steinway door de moeilijkste jaren van zijn bestaan loodsen.