Inleiding

In dit deel schets ik de geschiedenis van Steinway los van het technische aspect. Zoals duidelijk zal worden in de hieropvolgende hoofdstukken is dat deze geschiedenis er één van vallen en opstaan. Opmerkelijk aan Steinway & Sons is dat het heel lang een familiezaak is gebleven in tegenstelling tot de meeste firma's die begin deze eeuw al uit privéhanden gingen en opgingen in grotere concerns. Steinway bleef tot 1972 in bezit van de familie.

De groei van Steinway heeft ook zijn zwarte zijden. De promotie van de `moderne piano' ging onder andere gepaard met het omkopen van juryleden en journalisten. Iets waar andere concurrerende pianofirma's uit die tijd ook niet vies van waren. Wie het meeste bood, liep met de prijs weg. Daarnaast waren er in die periode ook nog de onderdrukking en de daaraan gekoppelde schandelijke onderbetaling van de werknemers. De directeur en de familie Steinway zelf verdienden handenvol geld terwijl de werknemers nauwelijks het zout in de pap verdienden. Dit sociale aspect zal Steinway nog tot laat in de twintigste eeuw parten spelen.

Voor dit deel heb ik mij in hoofzaak gebaseerd op het boek van Lieberman ([5] in de bibliografie).

Figuur 1: Dit is de stamboom van de Steinwegs/Steinways